Karen Eiken Hornby geniet van haar zwangerschapsverlof en is niet blij dat ze deze zaak krijgt toegewezen. Ze ziet er vooral tegen op om samen te moeten werken met de zwijgzame Astrid.

Al snel beginnen ze te vermoeden dat de twee moorden met elkaar te maken hebben. Maar wie zit erachter en waarom? Zullen er nog meer slachtoffers vallen? Karen realiseert zich spoedig dat iemand al haar bewegingen in de gaten houdt. De nieuwe moeder moet dus nu de zaak oplossen en tegelijkertijd haar kind beschermen…

“Nu is het weldra voorbij, en ik ben weer daar. Het is niet zo dat wat er die keer is gebeurd in mijn hoofd wordt getoond, niet zo dat ik de stemmen vanbinnen hoor. Dat was makkelijker geweest. Ik ben daar, elke nacht. Soms denk ik dat ik niet alles aan die keer kan wijten; het was daarvoor ook al slecht. Maar ik zat nog niet helemaal vast. Ik kon nog altijd ademhalen. Ik kon ermee leven. Maar die keer stierf ik. En nu ben ik daar weer. Ik moet daarnaartoe. Een laatste keer.”

Maria Adolfsson, Valwind

Personages (Characters) – Valwind vertelt het verhaal van inspecteur Karen Eiken Hornby. Op dit moment heeft Karen zwangerschapsverlof en is ook van plan om hier nog een tijd gebruik van te maken om te genieten van haar tijd met haar familie. Maar dit is niet even makkelijk, aangezien ook op Doggerland mensen zijn besmet met Covid-19. Maar dan wordt er toch, mede door personeelsgebrek, contact opgenomen met Karen om toch tijdelijk terug te keren om te helpen bij het onderzoek naar de zaak van de dodelijke slachtoffers. Karen vindt het vervolgens moeilijk om evenwicht te vinden in haar werk en alles wat er met haar gezin te maken heeft. Maar daarnaast kan ze het ook niet laten om weer te gaan werken en de laatste steen boven te krijgen in de zaak rondom de dodelijke slachtoffers.

Sfeer (Atmosphere) – De sfeer in Valwind is spannend, maar daarnaast wordt ook een gemoedelijke gezinssfeer benadrukt. De spannende sfeer heeft natuurlijk te maken met de vermoordde slachtoffers. Aangezien hier in eerste instantie weinig bekend over is en op het einde van Valwind blijkt dat het onderzoek niet zonder gevaar is. En door de geboorte van haar dochter probeert Karen in haar gezin echt een gemoedelijke gezinssfeer te creëren.

Schrijfstijl (Writing) – Maria Adolfsson heeft Valwind geschreven met een fijne en vlotte schrijfstijl. Door de afwisseling in perspectieven worden er eigenlijk meerdere verhalen tegelijkertijd verteld. Zo gaat het over het gezinsleven van Karen, maar ook over haar collega Astrid. En natuurlijk het belangrijkste gaat het wel over de dood gevonden slachtoffers. Ondanks de verschillende verhalen weet Maria Adolfsson toch om van alles een geheel te maken.

Plot (Plot) – Valwind begint eigenlijk vrij luchtig. Eerst leer je Karen in haar nieuwe situatie kennen en wordt dan ook duidelijk dat Karen echt nodig is om te helpen in de zaak over de dodelijke slachtoffers. Langzaam wordt er steeds meer duidelijk over de slachtoffers en wordt er eventueel een verband tussen de personen vermoed. Uiteindelijk wordt er steeds meer duidelijk over de moorden, over de situatie rondom collega Astrid en hoe Karen dealt met haar ‘nieuwe’ gezinssituatie.

Intrige (Intrigue) – Het eerste gedeelte van Valwind was iets minder intrigerend, meer omdat dan veel werd geïntroduceerd en er eigenlijk nog niet heel veel spannends gebeurde. Maar gelukkig veranderde dit heel langzaam. Er gebeurde namelijk steeds meer, er werd meer duidelijk over de slachtoffers en er vonden soms onverwachte gebeurtenissen plaats. Gelukkig kan ik uiteindelijk wel zeggen dat Valwind toch een intrigerend verhaal is geworden, alleen dit wordt heel langzaam opgebouwd.

Logica (Logic) – De gebeurtenissen in Valwind zijn voor een thriller wel logisch. Daarbij vinden er zowel voorspelbare als onvoorspelbare gebeurtenissen plaats. Daarnaast wordt met de gebeurtenissen ook wel de spanning opgebouwd richting het einde, waar uiteindelijk alles duidelijk wordt.

Amusement (Enjoyment) – Valwind is wederom een geweldige thriller van Maria Adolfsson. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd, waarin ook de antwoorden op de vragen rondom de dodelijke slachtoffers worden beantwoord. Daarnaast lukt het Maria Adolfsson om ditmaal ook verschillende verhalen te vertellen en het ook goed te kunnen combineren. Hierin spelen vooral de privélevens van sommige personages veel meer de hoofdrol. Daarbij is het mooi om te zien dat inspecteur Karen Eiken Hornby andere zaken in haar leven het belangrijkste is gaan vinden en om hier evenwicht in probeert te vinden.

Luitingh-Sijthoff bedankt voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.

---