Drie moordzaken houden Helen ’s nachts wakker: een steenrijke man, vermoord tijdens een inbraak in zijn immense huis; een jonge zorgmanager, in haar auto doodgestoken met een schroevendraaier; en een leerling aan een prestigieuze middelbare school, doodgeknuppeld in het plaatselijke park.

Als meer geweldsdelicten elkaar opvolgen, krijgt Helen het gevoel dat zó veel geweld in korte tijd geen toeval meer kan zijn. Hoewel de zaken ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, zal Helen al haar vaardigheden in moeten zetten om erachter te komen welk verwrongen spel hier wordt gespeeld.

“Hij legde extra nadruk op het woord ‘macht’, genoot van de klank, de betekenis.”

M.J. Arlidge, Niemand zeggen

Personages (Characters) – Niemand zeggen vertelt het verhaal van inspecteur Helen Grace. Helen weet altijd de zaken waar ze aan werkt op te lossen, maar diverse malen is dit niet helemaal vervolgens de regels verlopen. Ditmaal blijken niet alleen de daders haar te ‘achtervolgen’, maar ook een collega wil Helen wegwerken. Haar collega Joseph kan namelijk niet tegen de beslissing(en) die Helen in het verleden betreffende hem heeft genomen en probeert dan op hun werk de collega’s aan zijn kant te krijgen. Ondanks dat niet alles Helen meezit, probeert ze er toch alles aan te doen om de antwoorden te vinden welke personen nou de moorden heeft gepleegd. Ze zou eigenlijk hulp moeten krijgen van haar collega Joseph in hun zoektocht, maar hij gaat zijn eigen weg en probeert dan ook zijn uitkomsten erdoorheen te drukken. Maar gelukkig blijft Helen zichzelf en weet dat ze altijd op zichzelf kan vertrouwen.

Sfeer (Atmosphere) – De sfeer in Niemand zeggen is spannend, mysterieus en soms ook ietwat saai. De spanning en het mysterieuze komt van het feit dat het lang onduidelijk blijft over welke personen nou exact de moorden hebben gepleegd en ook waarom deze personen zijn vermoord. Daarentegen is de sfeer soms ook ietwat saai, voornamelijk omdat er veel aandacht wordt besteed aan het privéleven van Helen, maar daarbij de onenigheid met haar collega Joseph. Deze momenten waren dan soms eenvoudig, simpel, langdradig en voorspelbaar.

Schrijfstijl (Writing) – M.J. Arlidge heeft Niemand zeggen met zijn kenmerkende, oftewel zijn vlotte en fijne schrijfstijl geschreven. Echter, ditmaal is het verhaal ietwat saaier dan gebruikelijk wat we van M.J. Arlidge gewend zijn. Dit heeft ook te maken met het feit dat er in Niemand zeggen vooral de nadruk is gelegd op de ‘ruzie’ tussen Helen en haar collega Joseph. Hierdoor verdwijnen de moordzaken naar de achtergrond, terwijl ik juist benieuwd was naar deze moorden en dan speciaal naar de mogelijke linken tussen de personen die hier allemaal mee te maken hebben.

Plot (Plot) – Niemand zeggen begint meteen met diverse moordzaken waar Helen Grace de leiding over heeft. Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat de verhoudingen binnen het team verdeeld zijn en hierdoor de neus van iedereen niet allemaal dezelfde kant op staat. Daarbij blijken de moordzaken ook erg lastig op te lossen. Uiteindelijk doet Helen Grace er alles aan om de moordzaken op te lossen, en ook haar eigen problemen op te lossen.

Intrige (Intrigue) – Ten opzichte van de andere delen in de Helen Grace serie, is Niemand zeggen veel minder intrigerend. Dit komt voornamelijk omdat de aandacht in Niemand zeggen vooral ligt op de problemen tussen Helen en haar collega Joseph. Hierdoor verdwijnen de moordzaken veel meer naar de achtergrond, terwijl dit juist de meeste aandacht verdient.

Logica (Logic) – De gebeurtenissen in Niemand zeggen zijn voor een thriller erg passend. Daarbij zijn de gebeurtenissen zowel soms voorspelbaar als onvoorspelbaar. Toch is de afwisseling in gebeurtenissen tussen de moordzaken en het leven van Helen Grace zeer prettig.

Amusement (Enjoyment) – Niemand zeggen is een spannend en mysterieus verhaal waarin inspecteur Helen Grace de leiding heeft over diverse moordzaken waarin nog steeds geen aanwijzingen zijn voor de daders. Daarnaast probeert Helens collega Joseph haar het leven zuur te maken. Desondanks is Helen net zoals altijd strijdvaardig; oftewel ze doet er wederom alles aan om de moordzaken op te lossen en ook het probleem met haar collega te verhelpen. Helaas lag de nadruk in Niemand zeggen voornamelijk op de problemen tussen Helen en haar collega Joseph en dus veel minder op de moordzaken, wat ik wel erg jammer vond. Desondanks was Niemand zeggen wederom een prima deel in de Helen Grace serie.

---