Is er trouwens überhaupt wel iemand die echt om Amber geeft? Misschien de jongen in de tent, haar kat of een van de mannen met wie ze zich terugtrekt in het kamertje achter in de kroeg? Houdt Amber überhaupt wel van zichzelf? En wie zit er achter de anonieme dreigbrieven die ze krijgt?

“In het plafond waar de man naar keek, zaten haarfijne barstjes. Barstjes in de werkelijkheid. ‘Misschien verdwijnen de mensen in die barsten,’ fluisterde de man. ‘Ze glippen erin en zijn verdwenen…’”

Antonia Michaelis, Niemand houdt van November

Antonia Michaelis heeft Niemand houdt van November geschreven met een fijne en vlotte schrijfstijl. Desondanks bevat Niemand houdt van November ook lange hoofdstukken, waardoor het leestempo eruit wordt gehaald. Maar daarentegen begint elk hoofdstuk wel met een mooi gedicht. Tevens wordt Niemand houdt van November verteld vanuit het perspectief van Amber, maar aan het einde van elk hoofdstuk krijg je ook nog een kijkje in de gedachten en emoties van iemand die van Amber houdt.

Amber, die zichzelf November noemt, is zeventien jaar als ze op zoek gaat naar haar ouders. Haar ouders verdwenen vlak voor haar zesde verjaardag. Aan de hand van een aanwijzing, komt Amber terecht in een kroeg waar haar vader moet zijn geweest. Het bijzondere aan Amber is, dat ze een andere persoonlijkheid kan creëren op diverse momenten wanneer het haar het beste uitkomt. Tevens ontvangt ze ook dreigbrieven, wat haar erg angstig maakt.

Niemand houdt van November is een intrigerend, maar bovenal mysterieus verhaal. Het einde is bijzonder, mooi en emotioneel, waarbij de emoties letterlijk alle kanten opvliegen. Daarnaast is Amber een bijzonder meisje, dat op diverse momenten een andere persoonlijkheid creëert en een jongen in een tent ziet zitten, wie niemand anders kan zien. Als laatste laat Niemand houdt van November zien dat het ontrafelen van geheimen niet alleen positiviteit met zich meebrengt.

Clavis bedankt voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.

---

---