Een jaar na de aanslagen van elf september is het een heftige en verwarrende periode. Shirin sluit het liefst iedereen buiten, en verliest zichzelf in muziek en breakdance. Ocean is de eerste persoon in tijden die haar wil leren kennen, maar ze komen beiden uit twee heel verschillende werelden. En Shirin weet niet of ze in staat is de opgetrokken muur af te breken.

‘Ik zeg altijd dat het me niks kan schelen wat andere mensen denken. Ik zeg dat het me niets doet, dat de mening van klootzakken me koud laat, maar dat is niet waar.’

Tahereh Mafi, Een bijna eindeloze afstand

Tahereh Mafi schrijft met een fijne en vlotte schrijfstijl. Daarnaast is Een bijna eindeloze afstand wel een heel andere genre dan dat we van Tahereh Mafi gewend zijn. Tevens is Een bijna eindeloze afstand een verhaal dat is gebaseerd op een samensmelting van echte ervaringen. Verder wordt Een bijna eindeloze afstand verteld vanuit het perspectief van Shirin.

Shirin is een islamitische Amerikaanse tiener die met Een bijna eindeloze afstand een kans krijgt om een stem te geven in een wereld waarin deze personen weinig kans krijgen om te spreken. Daarnaast is Shirin een meisje dat “gewend” is geraakt aan dat mensen haar aanstaren, beledigen en of zelfs aanvallen. Dit komt omdat ze een moslimmeisje is met een hoofddoek. Maar wanneer ze tijdens biologie samen moet werken met Ocean, wordt het anders. Shirin probeert afstand tussen hen te houden, maar ze wordt steeds verliefder. Daarnaast vindt ze het lastig om daar mee om te gaan.

Een bijna eindeloze afstand bevat liefde, haat, maat bovendien ook veel vooroordelen en racisme. Het verhaal begint “rustig”, maar schetst wel de situatie waar Shirin mee te kampen heeft. Steeds verder richting het einde, ga je met Shirin meevoelen en op het einde moest ik zelfs een brok in mijn keel wegslikken!

---

---